Organisatieopstellingen; zweverig of daadkrachtig naar de kern?

Mensen in een kring en een bloemstuk in het midden, een serene rust die de ernst van de situatie duidelijk moest maken en een in mijn ogen zweverige opstellingsbegeleider op sokken die werd bijgestaan door een paar vergelijkbare types. Opstellingen had ik dus in mijn hoofdhokje geplaatst als zweverig, daar zitten organisaties niet op te wachten. Tja…nu kan ik die opsteller de schuld geven van het niet kunnen overbrengen van de talrijke mogelijkheden van opstellingen. Of…ik was er gewoon nog niet aan toe om die mogelijkheid toe te laten in mijn,  tot dan toe redelijk structureel georganiseerd, hoofd. En nu een aantal jaren later… organiseren we zelf organisatieopstellingen.

What’s happened?!?

Ik ben opgegroeid met de conditionering dat de enige werkelijkheid wetenschappelijk bewezen is. Ik wist wel dat ik het daar niet mee eens was, maar daar openlijk voor uit komen, terwijl ik het niet kon onderbouwen…dat waren kansloze pogingen kan ik je vertellen. Beseffend dat het een oordeel vanuit mijn conditionering was en niet écht van mijzelf ben ik toch niet direct weggelopen toen ik toeschouwer was van die eerste opstelling. Die openheid bij het aanschouwen van een opstelling heeft me uiteindelijk doen beseffen dat ik het niet kon verklaren, maar dat er wel degelijk waarheid in zat. Mensen die hun eigen vader of moeder herkenden in de, voor hen onbekende, representanten. Of geëmotioneerd raakten van de patronen die uit de opstelling naar voren kwamen. Het moest wel waarheid zijn!

Benieuwd naar die waarheid en de voor mij onbekende wereld tussen hemel en aarde ben ik op praktijkgericht onderzoek gegaan, in de vorm van trainingen tot opstellingsbegeleider. Schokkend, bijzonder en verhelderend zijn de woorden die ik eraan verbind. Ik heb patronen ontdekt, die me in mijn werkleven dwarszaten, en regelrecht zien terugverwijzen naar mijn gezin van herkomst. Ben anders naar mensen en situaties gaan kijken, bewust geworden van mijn filter dat de werkelijkheid verdraaide of vertroebelde. En heb mijn intuïtieve vermogen sterk vergroot en durf het inmiddels -in veel gevallen- ook te volgen.

Circa honderd opstellingen verder concludeer ik -niet wetenschappelijk- dat een opstelling daadkrachtig naar de kern gaat en de zweverigheid alleen door de mensen er omheen wordt gecreëerd. Het is voor mij een gebleken effectieve methode om onzichtbare dynamieken binnen een systeem zichtbaar te maken. Alle vragen zijn mogelijk, van ‘hoe kan ik mijn leidinggevende rol binnen het team beter pakken?’ en ‘voor welke baan wil ik vanuit mijn hart kiezen?’ tot ‘hoe zal de doelgroep reageren op de door mij uitgevonden auto-irrigerende bloempot?!’

Een opstelling gaat daadkrachtig naar de kern en creëert vanuit daar een beweging tot ontwikkeling. En ja, er gebeuren dingen die ik niet wetenschappelijk kan verklaren…nog niet. Maar is dat de enige maatstaf om er in te geloven…voor mij in ieder geval niet.

Hartelijke groeten, Wieteke